Οι Εκκωφαντικές Σιωπές.

Μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σου την σιωπή.

Εκείνες τις στιγμές νιώθω πως οι ψυχές μας εγκαταλείπουν την σάρκα μας και ενδίδουν σε έναν πνευματικό χορό αισθησιασμού.

Σε μια παράδοση άνευ αμυνών, δίχως φόβους, χωρίς δισταγμούς.

Την στιγμή που ξεκουράζω το κεφάλι μου στα πόδια σου και τα χέρια μου είναι τυλιγμένα γύρω σου. Εκείνη την στιγμή, που η ανάσα μου εισέρχεται και εγκαταλείπει το σώμα μου με εύθραυστη ορμή και νιώθω τα δάχτυλά σου να χαϊδεύουν απαλά τον ώμο μου.

Εκείνη την στιγμή που έχω ανέβει πλέον στο στήθος σου και ρουφάω την μυρωδιά του δέρματός σου λες και αν δεν το κάνω, θα πεθάνω. Την στιγμή που αγγίζω το τρυφερό μάγουλό σου, τον θελκτικό λαιμό σου και σε κοιτώ στα κλεφτά να ρίχνεις για λίγο τα τείχη σου - να κλείνεις τα μάτια σου, να παραδίνεσαι στο τώρα, στις αισθήσεις που τόσο επιθυμείς να ζήσεις όμως έχεις πείσει τον εαυτό σου πως δεν χρειάζεσαι.

Κάποτε μου είπες πως σου αρέσει η μοναξιά και δεν έχεις ανάγκη από τίποτα.

Θαρρείς πως δεν σε καταλαβαίνω, όμως είμαι κι εγώ μια ύπαρξη μοναχική και γδαρμένη από τις μαχαιριές της σκληρής εμπειρίας, ενός παρελθόντος που θέλησε να με κατεδαφίσει σαν άχρηστο ερείπιο, μιας ζωής που με δοκιμάζει και έπειτα με πετάει σαν να με βαρέθηκε.

Αισθάνομαι σαν να μην έχω άλλο χώρο στη ψυχή μου για πληγές και δάκρυα που κάνουν τα μάτια μου να φαίνονται σαν πηγάδια αίματος.

Η αδυναμία με συνεπαίρνει και η γραμμή μεταξύ της απόφασης να συνεχίσω και να τα εγκαταλείψω όλα είναι τρομακτικά λεπτή.

Κάτι, όμως, που με συνεπαίρνει περισσότερο από την άνεση και ασφάλεια της κενότητας είναι όταν φέρνω στο φάσμα της σκέψης μου τα χέρια σου να με κρατούν σαν να είμαι ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, την μουσική της αναπνοής σου να στέκεται μετέωρη στο αυτί μου κι εγώ να παλεύω να μην παραδοθώ στη βαρύτητα και σωριαστώ στο έδαφος σαν ένα τίποτα στον ωκεανό του βασιλείου σου, σαν ένα πέταλο στο έλεος του αέρα, σαν ένα φύλλο στις γλώσσες της φωτιάς.

Μου έχουν πει πως ψάχνω τα δύσκολα. Τα δύσκολα όμως ψάχνουν κι αυτά εμένα. Και δεν θα άλλαζα την κάθε δυσκολία μαζί σου με καμία ευκολία κανενός άλλου ανθρώπου. Με καμία ευκολία της άδειας μοναξιάς. Με καμία ευκολία μιας ζωής που εσύ υπάρχεις και δεν είσαι δίπλα μου.