Κινούμενη Άμμος.

Θελω να ονειρευτώ.. Και το να ονειρεύεσαι είναι να κατασκευάζεις έναν κόσμο όμορφο από τις τρεμάμενες καρδιές μας, τα ιδρωμένα χέρια μας. Ένα κενό συγκλονιστικής έντασης να αναμένει την σωματική πλήρωση που δεν έρχεται ποτέ.

Τι αξία όμως έχει η ομορφιά αν τα κτηνώδη φτερά της πραγματικότητας την αγκαλιάζουν και κηλιδώνουν την παρθενική και αλώβητη μεταξένια υφή της;..

Ποια είναι η ουσία της ομορφιάς όταν γνωρίζεις πως η πραγματικότητα θα ζημιώσει, κακομεταχειριστεί, βιάσει και σκοτώσει κάθε άτομο της ύπαρξής σου, κάθε σπιθαμή της σάρκας σου, κάθε σου επιθυμία να ονειρευτείς ξανά;..

Η μοίρα κάποιων ονείρων είναι να παραμένουν στο φάσμα του πλασματικού. Μερικές φορές, μια ευχή παραμένει μια ευχή.  Η ελπίδα πεθαίνει.

Έπειτα.. η προσποίηση μας οδηγεί και ό,τι χάσαμε είναι ό,τι δεν είχαμε ποτέ.

≠

Θέλω να τυλιχτείς γύρω μου σαν αιμοστατικός επίδεσμος και να μαζέψεις στα χέρια σου όλα τα σπασμένα μου κομμάτια.

Όλο το αίμα, όλα τα δάκρυα, όλες τις μεταμεσονύκτιες συσπάσεις πόνου που πλυμμηρίζουν το κορμί μου —

μέχρι να τα ρουφήξεις όλα, να τα τοποθετήσεις στη γλώσσα σου, να τα καταβροχθίσεις, να τα απορροφήσεις, να χαθούν μέσα σου, να μπω μέσα σου και να κολυμπήσω στις αρτηρίες και τις φλέβες που κοσμούν τους καρπούς και τον λαιμό σου, το στήθος σου, τα χείλη σου, τα δάχτυλα και τους μηρούς σου.

Να εισέλθεις σε κάθε πόρο του δέρματός μου, να αφήσεις την καρδιά σου στα χέρια μου, να την πλησιάσω στη δική μου, να την αγγίξω με το στήθος μου.

Άδειασε τα πάντα σου μέσα μου και να ξέρεις πως θα πιω κάθε σου σταγόνα. 

Άσε με να σε αγκαλιάσω, να ψηλαφίσω κάθε σου πληγή και να την αγαπήσω σαν αιθέριο κάλλος.

Είμαστε δύο θραυσμένα έργα τέχνης —

Πάρε το πινέλο σου στα χέρια σου και ζωγράφισέ με με τα χρώματά σου.